बाजुरा । बाजुराको बुढिनन्दा नगरपालिका वडा नम्बर ९ अंगाउपानीका रन बहादुर रोकायाले पाउरोटी व्यवसाय गरेर उदाहरणीय बनेका छन् । ‘पाउरोटी बड्डा’ नामले परिचित रोकाया बाजुराबासीमाझ पाउरोटीलाई परिचित गराउने व्यक्तिको रुपमा समेत चिनिन्छन् । विगत १९ वर्षदेखि उनी पाउरोटी व्यवसायमा संलग्न छन् । अहिले रोकाया उमेरले ७२ बर्षका भए, तर जोश जागर भने उही छ । विगतका दिनहरूमा हरेक दुःख कष्ट झेल्दै आएका रोकायाले अहिले असल व्यवसायकर्मी रुपमा आफूलाई चिनाउनुका साथै सबैको प्रेरणाको स्रोत समेत बनेका छन् । विगतका दिनमा भारतको नोकरीबाट घर परिवारको पेट पाल्दै आएका उनले त्यहाँको काम छोडर आफ्नै जन्मभूमि फर्केर पाउरोटी व्यवसायतर्फ उन्मुख भएका हुन् । अहिले उनले व्यवसायिक रुपमै १९ वर्षदेखि पाउरोटी उद्योग सञ्चालन गरेर बसेका छन् । जुन व्यवसायबाट उनले आफ्ना छोराछोरीहरूलाई उच्च शिक्षा अध्ययन समेत गराए ।  अहिले पनि उनले दुई नाति, एक नातिनी र एक छोरीलाई पढाइ रहेका छन् । पाउरोटी बेचेरै उनको घरधन्दा चलेको छ । विहानै ४ बजेदेखि उनको पेशा, व्यवसाय सुरु हुन्छ । पाउरोटी र डुनोट बनाएर सकेपश्चात् डोकोमा हालेर बेच्नको लागि बजारतिर निस्किन्छन् । बजारका पसलहरूमा एकाविहानै डोेकोमा पाउरोटी बोकेर बेच्न लागेको अवस्थामा भेटिएका उनले आफ्ना अनुभवहरू नेपाल न्यूज बैंकसँग साझा गरेका छन् । उनले ताजा पाउरोटी र डुनोटप्रति एकको १० देखि १५ रुपैयाँका दरले बिक्री गर्दै आएका छन् । पहिले बाउलीमा व्यवसाय सञ्चालन गर्दै आएका उनले अहिले बडिमालिका ८ रावलवाडा डाँडामा कोठा भाडा लिएर व्यवसाय सञ्चालन गरिरहेका छन् ।  व्यवसायबाट मासिक पचास हजार भन्दा बढी आम्दानी हुने गरेको उनको भनाइ छ । आम्दानी भएको रकमबाट कोठाभाडा तिरेर अन्य सर–सामान किन्दा न्यूनतम १० हजारसम्म बचत हुने गरेको रोकायाले बताए । आफूभित्रको इच्छाशक्ति, क्रियाशीलता, निरन्तरता र मेहनतले नै सानो व्यवसाय चलिरहेको रोकायाको भनाइ छ । उनी पाउरोटी उत्पादन सँगसँगै बजारीकरणका लागि आफंै बजारभर हिँड्ने गरेका छन् । रोकाया भन्छन्, ‘विहानै ताजा पाउरोटी र डुनोट डोकामा हालेर बेच्न बजार जान्छु । सवेरै सबै पसलमा पुग्दा नास्ताको लागि ग्राहक बसेका हुन्छन् र सबै पसलेले किन्ने गर्छन् ।’ मानिसको लागि कुनै पनि पेशा व्यवसाय सानो–ठूलो हुँदैन भन्ने ध्येयका साथ व्यवसाय गरिरहेको उनको भनाइ छ । दिनहुँ पाउरोटी व्यवसायबाट न्यूनतम दुई हजारदेखि पच्चिस सय आम्दानी गर्ने गरेको उनको भनाइ छ । मासिक पचास हजार भन्दा बढीको दरले बार्षिक छ/सात लाख आम्दानी हुने गरेको उनले बताए । उनका अनुसार, पाउरोटी व्यवसाय सञ्चालनका लागि पकाउने मेसिन घरेलुले २०७४ सालमा असी हजारको लागतमा उपलब्ध गराएको र धुलो मुछ्ने मेसिन असी हजारको लागतमा आफ्नै लगानीमा खरिद गरेको हुन् ।  उनले भने, ‘अहिले पकाउने मेसिन राम्रो भए पनि धुलो मुछ्ने मेसिन बिग्रने अवस्थामा छ । कहिँकतैबाट धुलो मुछ्ने मेसिन सहयोग भएको खण्डमा ठूलो राहत हुने थियो ।’ साथै उनले मेसिन उपलब्धताको लागि सबैसँग सहयोगको आग्रह समेत गरेका छन् । साथै रोकायाले अहिले बजारमा बाहिरबाट पाउरोटी र डुनोट आयात हुने हुँदा समस्या थपिएको समेत बताएका छन् । अहिले बजारभर बाहिरबाटै पाउरोटी र डुनोट आउँने गर्छन्, जसले गर्दा व्यवसायमा चुनौती थपिएको छ । रोकायले भने, ‘बाहिरबाट आयात भए पनि आफू आफ्नो पेशा, व्यवसायमा लगावका साथ निरन्तरता दिन्छु । जसका कारण उत्पादित पाउरोटी, डुनोट खेर जाँदैनन् । सबै बिक्री हुन्छन् । जसले गर्दा आफू खासै निरास हुनु पर्दैन ।’ रोकाया एक उदाहरण पात्र मात्रै हुन् । यस्ता स–साना व्यवसाय सञ्चालन गरेर असल कर्मको परिचय दिएका व्यक्तिहरू बाजुरामा थुप्रै छन् । उनको पेशाले ‘मेहेनत आवश्यक छ, देशमा अवसर छैन भन्न मिल्दैन । कर्म गर्न जरुरी छ । विदेश पलायन हुनुभन्दा आफ्नै ठाउँमा मेहनत गरे प्रतिफल प्राप्त हुन्छ ।’ भन्ने सकारात्मक सन्देश प्रवाह गरेको छ । रोकायाको यो सामान्य पेशा, व्यवसाय एक असल उदाहरण मात्रै होः तर कुनै पनि पेशा व्यवसाय सानो हुँदैन् भन्ने कुरा यसबाट जान्न सकिन्छ ।